سلام بانوي بي پنجره! كه امشب پشت پنجره تنهايي ام هنگام زل زدن به ماه ديدمت كه داري از كوچه باغ هاي پر از اقاقيا عبور مي كني. مادر عاشق حسن يوسف بود و من عاشق حادثه هايي كه در آن آدمها ازپشت پنجره هاي شب براي هم دست تكان مي دهند... راستي! يك بغل آسمانت را كه پشت پنجره ام جا گذاشتي، بماند وقتي ديدمت با هم قسمت مي كنيم تا بداني بي پنجره بودن ، رها بودن و اسمان را بدون چارچوب داشتن هم زيباست. بانوي بي پنجره! هواي آسمان آبي دلت را داشته باش ... بي خيال تمام پنجره ها كه يك روز با سنگ مي شكنند.