روبرويش مي نشينم . دومين هفته است درس دادن به او را آغاز كرده ام . در همان نگاه اول مرا مسحور زيبايي خود كرد. از همان روز ديگر نتوانستم به او نگاه كنم . مرتب خودم را لعنت مي كردم كه چرا من ِ دانشجوي مجرد تدريس خصوصي به يك دختر را قبول كردم. به خاطر اينكه به صورتش نگاه نمي كردم درست نمي دانستم كه حواسش به من است يا به درس. اول كمي آموخته هاي پيشين را از او سوال كردم. معلوم بود خوب درس خوانده است اما چيزي ياد نگرفته است چون تمام كتاب را حفظ كرده بود اما اگر مثالي خارج از كتاب از او مي پرسيدم مي ماند..