نقاشی کردن شبیه رویایی سیال در زندگیم بوده حتی آن زمان که هر روز مداد بر دست می گرفتم برایم باور کردنی نبود این منم؟ این حقیقت است؟ این نیروی جاذبه از کجاست که مدادم را مست می کند چگونه دستم، چشمم و روحم باعث آرامشم می شد نمی دانم حتی در لحظه هایی که ملال هیچ کاری نبود انرژی مظاعفی برایم به همراه داشت امیدوارم روزی برسد که نقاش بودنم لااقل از نظر خودم حقیقی باشد!
نوشته شده در شنبه 87/10/7ساعت
2:37 عصر توسط اعظم ابراهیمی نظرات ( ) |
| Design By : Pars Skin |
