بعضی عددها را ریاضیدانان همچون آیه هایی مقدس از بر می کنند: مثل عدد پی 1 با ناز و ادای عاشقی می آیی 2 می خواهم نور بَصَر من باشی 3 نه گفت که قند صد مصیبت دارد 4 امشب از هر چه غیر من تقوا کن 5 بی هیچ طناب مانده ام پابندت 6 حافظ می گوید که تو حوری بودی 7 نه کودک یک روزه به حرف آمده بود 8 من رخت که پهن می کنم می خندم 9 صفر ِهمه ی ستاره ها را بردار 10 تقدیر چنین بود به کامم باشی همسرت: احسان پرسا
بعضی عددها را مومنان گرامی می دارند: مثل عدد چهل (40)
بعضی عددها را جادوگران نحس می دارند: مثل عدد سیزده (13)
بعضی عددها را پوچ گرایان مهم می شمارند: مثل عدد صفر (0)
بعضی عددها را موحدان می پرستند: مثل عدد یک (1)
من اما از میان همه عددها ده ( 10 ) را دوست می دارم
نه به این خاطر که صفر و یک پایه علوم دیجیتالی است
نه به این خاطر که ده اولین عدد دو رقمی است و من همیشه اولین ها را ستوده ام
نه به این خاطر که عرب ها با اختراع صفر در کنار یک، بشر را از معضلات محاسبه نجات دادند
بلکه فقط به این خاطر که تو در این روز به دنیا آمدی ..
به این مناسبت ده رباعی سروده ام که تقدیم وجود نازنینت می کنم
تولدت مبارک
میریامم
بر شیوه ی عشق مشرقی می آیی
از ضرباهنگ نبض من معلوم است
داری با کفش تق تقی می آیی
یا شعر میان دفتر من باشی
نه تکیه گهم باش، نه چتر و نه عصا
کافی ست فقط تاج سر من باشی
نه گفت شکر هزار آفت دارد
دکتر فقط از خنده ی تو منعم کرد
آری مرض ِ قند من علت دارد
به جای ضریح، با دلم نجوا کن
حاجت به گره نیست؛ تویی حاجت من
امشب گره ی روسریت را وا کن
کارم گره خورده است از لبخندت
گاهی گره تنها به دهان باز شود
بانو گره خورده است گردنبندت !!
سعدی گفته که تو بلوری بودی
اینها که صفات توست؛ پس حرف بزن
پیش از من تو کدام گوری بودی؟!
نه معجزه ای سخت شگرف آمده بود
آن شب ؛ شب حیرتم فقط دیدم که
زیر ِ پیراهن تو برف آمده بود
حق داری شک کنی به این لبخندم
زیرا به امید دیدن موهایت
بر روسریت گیره ی شُل می بندم
آنها را بعد از یکِ قدّت بگذار
دانی که چقدر دوستت می دارم
اندازه بیت قبل و قدری تکرار
من برکه و تو ماه تمامم باشی
از اعجازی که اسم اعظم دارد
دل کندی تا که میریامم باشی
Design By : Pars Skin |